ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! พวกเธอจงเจริญสมาธิเถิด. ภิกษุ ท.! ภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิแล้ว ย่อมรู้ได้ตามเป็นจริง. รู้ได้ตามเป็นจริงซึ่งอะไรเล่า ? รู้ได้ตามเป็นจริงซึ่งความจริงอันประเสริฐ ว่า “นี้เป็นทุกข์, นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์, นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์, และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์,” ดังนี้. ภิกษุ ท.! พวกเธอจงเจริญสมาธิเถิด. ภิกษุ ท.! ภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิแล้ว ย่อมรู้ได้ตามเป็นจริง.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึง กระทำความเพียรเพื่อให้รู้ว่า “นี้เป็นทุกข์, , นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์, นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์, และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์,” ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๒๐/๑๖๙๔.
(ในสูตรอื่นทรงแสดงอานุภาพแห่งสมาธิ ด้วยการรู้ชัดความเกิดขึ้นและดับไปแห่งขันธ์ 5 ก็มี. - ๑๗/๑๘/๒๗. (ดูรายละเอียดของความเกิดและความดับแห่งขันธ์ห้า ในหนังสือ ปฏิจจ. โอ. หน้า 127 - 131 และที่หน้า 338 - 341)
ในสูตรอื่นแสดงไว้ด้วยการรู้ชัดอายตนิกธรรม 6 หมวด ๆ ละ 5 อย่างคือ จักษุ รูป จักขุวิญญาณ จักขุสัมผัส เวทนาที่เกิดขึ้นจากจักขุสัมผัส ฯลฯ รวมเป็นรู้ชัดอายตนิกธรรม 30 อย่าง ว่าเป็นอนิจจัง ก็มี. - ๑๘/๙๙/๑๔๗. อีกสูตรหนึ่ง แสดงไว้ด้วยการปรากฏของอายตนิกธรรมทั้ง 6 หมวดนั้น โดยความเป็นอนิจจัง ก็มี. - ๑๘/๑๘๐/๒๔๙).