ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐมีสี่อยางเหลานี้. สี่อยางเหลาไหนเลา ? สี่อยางคือ ความจริงอันประเสริฐ คือทุกข, ความจริงอันประเสริฐคือเหตุใหเกิดทุกข, ความจริงอันประเสริฐ คือความดับไมเหลือของทุกข, และความจริงอันประเสริฐ คือทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข.
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ คือทุกข เปนอยางไรเลา ?คําตอบคือ ขันธอันเปนที่ตั้งแหงความยึดมั่นถือมั่นหาอยาง. หาอยางนั้น อะไรเลา ? หาอยางคือ ขันธอันเปนที่ตั้งแหงความยึดมั่นถือมั่น ไดแก รูป เวทนาสัญญา สังขาร และวิญญาณ. ภิกษุ ท.! อันนี้ เรากลาววา ความจริงอันประเสริฐ คือทุกข.
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ คือเหตุใหเกิดทุกข เปนอยางไรเลา ? คือตัณหาอันใดนี้ ที่เปนเครื่องนําใหมีการเกิดอีก อันประกอบดวยความกําหนัดเพราะอํานาจความเพลิน มักทําใหเพลิดเพลินยิ่งในอารมณนั้น ๆ ไดแก ตัณหาในกาม, ตัณหาในความมีความเปน, ตัณหาในความไมมีไมเปน. ภิกษุ ท.! อันนี้ เรากลาวา ความจริงอันประเสริฐ คือเหตุใหเกิดทุกข.
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ คือความดับไมเหลือของทุกข เปนอยางไรเลา ? คือความดับสนิทเพราะความจางคลายไปโดยไมเหลือของตัณหานั้น ความสละลงเสีย ความสลัดทิ้งไป ความปลอยวาง ความไมอาลัยถึงซึ่งตัณหานั่นเอง อันใด. ภิกษุ ท.! อันนี้ เรากลาววา ความจริงอันประเสริฐคือความดับไมเหลือของทุกข.
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ คือทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข เปนอยางไรเลา ? คือหนทาง อันประเสริฐ ประกอบดวยองค๘ นี้นั่นเอง, ไดแกสิ่งเหลานี้คือ ความเห็นชอบ ความดําริชอบ; การพูดจาชอบ การทําการงานชอบ การเลี้ยงชีวิตชอบ; ความพากเพียรชอบ ความระลึกชอบ ความตั้งใจมั่นชอบ. ภิกษุ ท.! อันนี้ เรากลาววา ความจริงอันประเสริฐ คือทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข.
ภิกษุ ท.! เหลานี้แลคือ ความจริงอันประเสริฐสี่อยาง.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้นใน กรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริงวา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข," ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. 19/534-535/1678-1683.