ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนบุรุษผูมีอายุรอยป พึงกลาวกะบุรุษผูมีชีวิตรอยป อยางนี้วา "เอาไหมละ ทานบุรุษผูเจริญ ! เขาจักแทงทานดวยหอกรอยเลมตลอดเวลาเชา รอยเลมตลอดเวลาเที่ยง รอยเลมตลอดเวลาเย็น. ทานบุรุษผูเจริญ ! เมื่อเขาแทงทานอยูดวยหอกสามรอยเลมทุกวัน ๆ จนมีอายุรอยป มีชีวิตอยูรอยป; โดยลวงไปแหงรอยปแลว ทานจักรูเฉพาะซึ่งอริยสัจทั้งสี่ที่ทานยังไมรูเฉพาะแลว" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! กุลบุตรผูซึ่งประโยชน ควรจะตกลง. ขอนั้นเพราะเหตุไรเลา ? ภิกษุ ท.! เพราะเหตุวา สังสารวัฏนี้มีเบื้องตนและที่สุดอันบุคคลไปตามอยูรูไมไดแลว ดังนั้นเบื้องตนและที่สุดแหงการประหารดวยหอกดวยดาบดวยหลาวดวยขวาน ก็จะไมปรากฏ,. นี้ฉันใด; ภิกษุ ท.! ขอนี้ก็เปนฉันนั้น : เรากลาวการรูเฉพาะซึ่งอริยสัจทั้งสี่ วาเปนไปกับดวยทุกขกับดวยโทมนัสก็หามิได; แต เรากลาวการรูเฉพาะซึ่งอริยสัจทั้งสี่ วาเปนไปกับดวยสุขกับดวยโสมนัสทีเดียว. อริยสัจสี่ อยางไรเลา? สี่อยางคือ อริยสัจคือทุกขอริยสัจคือเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, อริยสัจคือความดับไมเหลือแหงทุกข อริยสัจคือทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในเรื่องนี้ เธอพึงประกอบโยคกรรมอันเปนเครื่องกระทําใหรูวา "ทุกข เปนอยางนี้, เหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข เปนอยางนี้, ความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้, ทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้" ดังนี้.
- มหาวาร. สํ. 19/551/1718.