ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เวทนา ๓ อยางเหลานี้มีอยู คือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา : นี้เราเรียกวา เวทนา.
เพราะความเกิดขึ้นแหงผัสสะ จึงมี ความเกิดขึ้น แหงเวทนา (: นี้คือสมุทัยแหงเวทนา)
ตัณหา เปน ปฏิปทาใหถึงความเกิดขึ้น แหงเวทนา10 (: นี้คือสมุทยคามินีปฏิปทาแหงเวทนา.)
เพราะความดับแหงผัสสะ จึงมี ความดับ แหงเวทนา (: นี้คือนิโรธแหงเวทนา).
อริยอัฏฐังคิกมรรคนี้ เปน ปฏิปทาใหถึงความดับ แหงเวทนา; คือ สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ (: นี้คือนิโรธคามินีปฏิปทาแหงเวทนา).
สุขโสมนัสอันใด อาศัยเวทนาเกิดขึ้น : นี้คือ อัสสาทะ (รสอรอย) แหงเวทนา.
ความไมเที่ยง เปนทุกข มีความแปรปรวนเปนธรรมดา แหงเวทนา : นี้คือ อาทีนวะ (โทษ) จากเวทนา.
การนําออกเสียไดซึ่งฉันทราคะ การละเสียไดซึ่งฉันทราคะ ในเวทนา : นี้คือ นิสสรณะ (อุบายเครื่องออก) จากเวทนา
- สฬา. สํ. 18/288/438.