ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ส่วนบุคคลเหล่าใดแลจะเปนสมณะหรือพราหมรณ ก็ตามรูอยูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข:" ดังนี้แลว; เขาเหลานั้น ยอมไมยินดี ในเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจเลย. เขาผูไมยินดีแลว ในเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดนั้น ๆ ก็ไมกอสรางขึ้น ซึ่งเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิด เปนตน นั้นๆ. ครั้นเขาไมกอสรางเหตุปจจัยเครื่องปรุงแตงชนิดนั้นแลว ก็ไมตกจมลงในเหว แหงความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจไดเลย. เรายอมกลาวบุคคลเหลานั้น วา "เขาพนไปจากทุกข ทั้งหลาย มีความเกิด ความแก เปนตนไปได" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข. นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข:" ดังนี้.
- มหาวาร. สํ. 19/561/1730.