ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เราจักแสดงสิ่งซึ่งเปนที่ตั้งแหงอุปาทาน (อุปาทานิยมธมฺม) และตัวอุปาทาน. พวกเธอทั้งหลาย จงฟงขอนั้น.
ภิกษุ ท .! สิ่งซึ่งเป็นที่ตั้งอุปาทาน เป็นอยางไร ? และ ตัวอุปาทาน เปนอยางไรเลา ?
ภิกษุ ท.! รูป (กาย) เปนสิ่งซึ่งเปนที่ตั้งแหงอุปาทาน, ฉันทราคะ (ความกําหนัดเพราะพอใจ) ใด เขาไปมีอยูในรูปนั้น นั่นคือ ตัวอุปาทาน ในรูปนั้น ;
ภิกษุ ท.! เวทนา เปนสิ่งซึ่งเปนที ่ตั้งแหงอุปาทาน, ฉันทราคะใด เขาไปมีอยูในเวทนานั้น ฉันทราคะนั้น คือ ตัวอุปาทาน ในเวทนานั้น;
ภิกษุ ท .! สัญญา เปนสิ่งเปนที่ตั้งแหงอุปาทาน , ฉันทราคะใด เขาไปมีอยูในสัญญานั้น ฉันทราคะนั้น คือตัวอุปาทาน ในสัญญานั้น;
ภิกษุ ท .! สังขาร ทั้งหลาย เปนสิ่งซึ่งเปน ที่ตั้งแหงอุปาทาน, ฉันทราคะใด เขาไปมีอยูในสังขารทั้งหลายเหลานั้น ฉันทราคะนั้น คือ ตัวอุปาทาน ในสังขารทั้งหลายเหลานั้น
ภิกษุ ท.! วิญญาณ เปนสิ่งซึ่งเปนที่ตั้งแหงอุปาทาน, ฉันทราคะใด เขาไปมีอยูในวิญญาณนั้น ฉันทราคะนั้น คือ ตัวอุปาทาน ในวิญญาณนั้น.
ภิกษุ ท .! ขันธเหลานี้ เรียกวาสิ่งซึ่งเปน ที่ตั้งแหงอุปาทาน, ฉันทราคะนี้ เรียกวา ตัวอุปาทาน แล.
- ขนฺธ. สํ. 17/202/309.
(ในสูตรอื่นทรงแสดง อุปาทานิยธรรม ดวยอายตนะภายในหก (18/110/160) และอายตนะภายนอกหก (18/136/190).