ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ถาหาก อัสสาทะ (รสอรอย) ของรูป ก็ดี ของเวทนาก็ดีของสัญญาก็ดี ของสังขารทั้งหลายก็ดี และของวิญญาณก็ดี เหลานี้ จักไมไดมีอยู่แลวไซร, สัตวทั้งหลาย ก็จะไม่กําหนัด ยินดีนักในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขารทั้งหลาย และในวิญญาณ เหลานี้. ภิกษุ ท.! แตเพราะเหตุที่ อัสสาทะของรูปก็ดี ของเวทนาก็ดี ของสัญญาก็ดี ของสังขารทั้งหลายก็ดี และของวิญญาณก็ดี มีอยู, สัตวทั้งหลาย จึงกําหนัดยินดีนัก ในรูปในเวทนา ในสัญญา ในสังขารทั้งหลาย และในวิญญาณ.
ภิกษุ ท.! ถาหาก อาทีนพ (โทษ) ของรูปก็ดี ของเวทนาก็ดี ของสัญญาก็ดี ของสังขารทั้งหลายก็ดี และของวิญญาณก็ดี เหลานี้ จักไมไดมีอยูแลวไซร, สัต วทั้งหลาย ก็จะไมเบื่อหนาย ในรูป ในเวทนา ในสัญญาในสังขารทั้งหลาย และในเหลานี้. ภิกษุ ท.! แตเพราะเหตุที่อาทีนพของรูปก็ดี ของเวทนาก็ดี ของสัญญาก็ดี ของสังขารทั้งหลายก็ดี และของวิญญาณก็ดี มีอยู, สัตวทั้งหลาย จึงเบื่อหนายในรูป ในเวทนา ในสัญญาในสังขารทั้งหลาย และในวิญญาณ.
ภิกษุ ท.! ถาหาก นิสสรณะ (อุบายเครื่องออกพนไปได) จากรูปก็ดีจากเวทนาก็ดี จากสัญญาก็ดี จากสังขารทั้งหลายก็ดี และจากวิญญาณก็ดีเหลานี้ จักไมไดมีอยูแลวไซร, สัต วทั้งหลาย ก็จะไมออกไปพนไดจากรูปจากเวทนา จากสัญญา จากสังขารทั้งหลาย และจากวิญญาณ เหลานี้. ภิกษุ ท.! แตเพราะเหตุที่ นิสสรณะจากรูปก็ดี จากเวทนาก็ดี จากสัญญาก็ดี จากสังขารทั้งหลายก็ดี และจากวิญญาณก็ดี มีอยู, สัตวทั้งหลาย จึงออกไปพนไดจากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขารทั้งหลาย และจากวิญญาณ, ดังนี้แล.
- ขนฺธ. สํ. 17/37/62.