ไปยังหน้า : |
เมื่อภิกษุนั้นมองเห็นนิวรณ์ทั้ง 5 เหล่านี้ที่ละได้แล้วในตนอยู่, ปราโมทย์ ย่อมเกิดขึ้น; เมื่อปราโมทย์แล้ว ปิติย่อมเกิดขึ้น; กายของผู้มีใจปิติ ย่อมสงบ; ผู้มีกายสงบแล้ว ย่อมเสวยสุข; ย่อมตั้งมั่นเป็นสมาธิ. เธอนั้น เพราะสงัดจากกามและสงัดจากอกุศลธรรม จึงบรรลุฌานที่ 1 ซึ่งมีวิตกวิจาร มีปิติและสุขอันเกิดแต่วิเวก แล้วแลอยู่. เธอประพรมกายนี้ทำให้ชุ่มทั่ว ชุ่มรอบ เต็มรอบ ด้วยปิติและสุขอันเกิดแต่วิเวกนั้น, ส่วนใดส่วนหนึ่งของกายเธอทั่วทั้งตัว ที่ปิติและสุขอันเกิดแต่วิเวกนั้น ไม่ถูกต้องแล้วมิได้มี.
มาณพ! เปรียบเหมือนนายช่างอาบก็ดี หรือลูกมือของเขาก็ดี เป็นคนฉลาด โรงผงที่ใช้สำหรับถูกตัวในเวลาอาบน้ำลงในขันสำริด แล้วพรมน้ำหมักไว้. ครั้งเวลาเย็น ก้อนผงออกยางเข้ากัน ซึมทั่วกันแล้ว จับกันทั้งภายใน ภายนอก ไม่ไหลหยด ฉันใด; มาณพ! ภิกษุ ประพรมกายนี้ทำให้ชุ่มทั่ว ชุ่มรอบ เต็มรอบ ด้วยปิติและสุขอันเกิดแต่วิเวก, สวนใดส่วนหนึ่งของกายเธอที่ปิติและสุขอันเกิดแต่วิเวิก ไม่ถูกต้องแล้ว มิได้มี, ฉันนั้นเหมือนกัน. แม้นี้ก็เป็นสมาธิของเธอประการหนึ่ง.