ไปยังหน้า : |
แนะภิกษุ ! การที่ผูใด จะเปนสมณะหรือพราหมณ ก็ตาม จะพึงกลาววา "อริยสัจที่พระสมณะโคดม แสดง ทุกข ไวเปนขอที่หนึ่ง, เหตุใหเกิดทุกข ไวเปนขอที่สอง, ความดับไมเหลือของทุกข ไวเปนขอที่สาม, และทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข ไวเปนขอที่สี่ นั้น เปนไปไมได, เราคัดคาน, เราบัญญัติเปนอยางอื่น" ดังนี้ จะเปนคํามีเหตุผลเปนหลักฐานไมไดเลย. แนะภิกษุ! เธอจงทรงจําอริยสัจสี่ อันเราแสดงแลว โดยประการที่แสดงแลวอยางนั้น ๆ เถิด.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข." ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. 19/538/1693.