ไปยังหน้า : |
"พระองคผูเจริญ ! พระองคกลาววา "อวิชชา อวิชชา" ดังนี้.ก็อวิชชานั้นเปนอยางไร ? และดวยเหตุเทาไร บุคคลจึงชื่อวาเปนผูถึงแลวซึ่งอวิชชา ?"
แนะภิกษุ ท! ความไมรูอันใด เปนความไมรูในทุกข, เปนความไมรูในเหตุใหเกิดทุกข, เปนความไมรูในความดับไมเหลือของทุกข, และเปนความไมรูในทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข : นี้เราเรียกวา อวิชชา; และบุคคลชื่อวาถึงแลวซึ่งอวิชชา ก็เพราะเหตุไมรูความจริงมีประมาณเทานี้แล.
"พระองคผูเจริญ ! พระองคกลาววา 'วิชชา วิชชา' ดังนี้. ก็วิชชานั้นเปนอยางไร? และดวยเหตุเทาไร บุคคลจึงชื่อวาเปนผูถึงแลวซึ่งวิชชา ?"
แนะภิกษุ! ความรูอันใด เปนความรูในทุกข, เปนความรูในเหตุใหเกิดทุกข, เปนความรูในความดับไมเหลือของทุกข, และเปนความรูในทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข : นี้เราเรียกวา วิชชา; และบุคคลชื่อวาถึงแลวซึ่งวิชชา ก็เพราะเหตุรูความจริงมีประมาณเทานี้แล.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริงวา "นี้เปนทุกข. นี้เปนเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข," ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. 19/538-539/1694-1695.