ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ฐานะ ๕ ประการเหลานี้ อันสมณะ พราหมณ เทพมาร พรหม หรือใคร ๆ ในโลก ไมพึงไดตามปรารถนา มีอยู หาประการเหลาไหนเลา? หาประการคือ สมณะ พราหมณเทพ มาร พรหม หรือใครๆ ในโลก ไมอาจไดตามปรารถนาวา "สิ่งที่มีความแกเปนธรรมดา อยาแกเลย, สิ่งที่มีความเจ็บไขเปนธรรมดา อยาเจ็บไขเลย, สิ่งที่มีความตายเปนธรรมดา อยาตายเลย, สิ่งที่มีความสิ้นไปเปนธรรมดา อยาสิ้นไปเลย, สิ่งที่มีความวินาศเปนธรรมดาอยาวินาศเลย" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! สิ่งที่มีความแกเปนธรรมดา ก็ย่อมแกสําหรับบุถุชนผูมิไดสดับ. เมื่อสิ่งที่มีความแกเปนธรรมดาแกแลว เขาก็ ไมพิจารณาเห็นโดยประจักษวา "ไมใชสิ่งที่มีความแกเปนธรรมดา จะแกสําหรับเราผูเดียวเทานั้น, โดยที่แทแลว สิ่งที่มีความแกเปนธรรมดา ย่อมแกสําหรับสัตวทั้งหลายทั้งปวงที่มีการมา การไป การจุติการอุบัติ, ก็เมื่อสิ่งที่มีความแกเปนธรรมดาแกแลวเราจะมามัวเศราโสก กระวนกระวาย ร่ำไรรําพัน ทุบอกร่ำไห ถึงความหลงใหลแมอาหารก็ไมย่อย กายก็เศราหมอง การงานก็หยุดชงัก พวกอมิตรก็ดีใจมิตรสหายก็เศราใจ" ดังนี้. บุถุชนนั้น เมื่อสิ่งที่มีความแกเปนธรรมดาแกแลวยอมเศราโศก กระวนกระวาย ร่ำไรรําพัน เปนผูทุบอกร่ำไหย่อมถึงความหลงใหล. ภิกษุ ท.! เรากลาวา บุถุชนผูมิไดสดับนี้ ถูกลูกศรแหงความโศกอันมีพิษเสียบแทงแลว ทําตนเองใหเดือดรอนอยู.
(ในกรณีแหงสิ่งที่มี ความเจ็บไข เปนธรรมดา มีความตาย เปนธรรมดา มีความสิ้นไป เปนธรรมดา มีความวินาศ ไปเปนธรรมดา ก็ไดตรัสไวดวยถอยคําอยางเดียวกันกับในกรณีแหงสิ่งที่มีความแกเปนธรรมดาขางบนนี้.
และพระองคยังไดตรัสไว ในลักษณะที่ตรงกันขามจากขอความนี้ สําหรับอริยสาวกผูไดสดับ).
- ปฺจก. อํ. 22/59/48