ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! บุคคลเหลาใด จะเปนสมณะหรือพราหมณ ก็ตาม เมื่อไมรูอยูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข;" ดังนี้, เขาเหลานั้น ยอมยินดี ตอสิ่งอันเปนปจจัยปรุงแตง ที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิดเปนตน, เขาผูยินดีแลว ยอมกอสรางปจจัยนั้น ๆ ขึ้น (เพื่อตัวเอง), ครั้นกอสรางแลว ก็เรารอนอยู เพราะความแผดเผา ของความเกิด ความแก ความตายความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับใจ. ภิกษุ ท.! บุคคลเหลานั้น เรากลาวา เขาไมพนไปจากทุกข คือความเกิดเปนตน ไปไดเลย.
ภิกษุ ท.! สวนบุคคลเหลาใด จะเปนสมณะหรือพรามหมณ ก็ตามเมื่อรูชัดตามเปนจริงวา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข. นี้เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข", ดังนี้; บุคคลเหลานั้น ย่อมไมยินดี ตอสิ่งอันเปนปจจัยปรุงแตง ที่เปนไปพรอมเพื่อความเกิด เปนตน, เขาผูไมยินดีแลว ยอมไมกอสรางปจจัยนั้น ๆ ขึ้น (เพื่อตัวเอง), ครั้นไมกอสรางแลว ก็ไมเรารอนอยู เพราะความแผดเผาของความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับแคนใจ. บุคคลเหลานั้น ยอมหลุดพนไปจากความเกิด ความแก ความตาย ความโศก ความร่ำไรรําพัน ความทุกขกาย ความทุกขใจ และความคับแคนใจ. เรากลาววา เขาหลุดพนไปไดจากทุกข ดังนี้.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในเรื่องนี้ เธอพึงประกอบโยคกรรมอันเปนเครื่องกระทําใหรูวา "ทุกข เปนอยางนี้, เหตุเกิดขึ้นแหงทุกข เปนอยางนี้, ความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้, ทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้." ดังนี้.
- มหาวาร. สํ. 19/563/1733-1734