ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท .! เมื่อฝนเมล็ดหยาบ ตกในสรทสมัย (ทายฤดูฝน), ตอมน้ำ ยอมเกิดขึ้นและแตกกระจายอยูบนผิวน้ำ. บุรุษผูมีจักษุ (ตามปรกติ) เห็นตอมน้ำนั้น ก็เพงพินิจพิจารณาโดยแยบคาย. เมื่อบุรุษนั้นเห็นอยู เพงพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู, ตอมน้ำนั้น ยอมปรากฏเปนของวางของเปลาและปรากฏเปนของหาแกนสารมิไดไป. ภิกษุท.! ก็แกนสารในตอมน้ำนั้นจะพึงมีไดอยางไร, อุปมานี้ฉันใด;
ภิกษุ ท.! อุปไมยก็ฉันนั้น คือ เวทนา ชนิดใดชนิดหนึ่ง มีอยูจะเปนอดีตอนาคตหรือปจจุบันก็ตาม เปนภายในหรือภายนอกก็ตาม หยาบหรือละเอียดก็ตาม เลวหรือประณีตก็ตาม มีในที่ไกลหรือที่ใกลก็ตาม; ภิกษุรูสึกในเวทนานั้น ย่อมเพงพินิจพิจารณาโดยแยบคาย. เมื่อภิกษุนั้นรูสึกอยูเพงพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู, เวทนานั้น ยอมปรากฏเปนของวางของเปลาและปรากฏเปนของหาแกนสารมิได ภิกษุ ท.! ก็แกนสารในเวทนานั้นจะพึงมีไดอยางไร.
- ขนธ. สํ. 17/171/243.