ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนบุรุษผู้หนึ่ง จะพึงเข้าไปสู่ป่า ที่มีหนามมาก; คือ หนามข้างหน้าของบุรุษ นั้น ก็มีอยู่, หนามข้างหลัง ก็มีอยู่, หนามข้างเหนือ ก็มีอยู่, หนามข้างใต้ ก็มีอยู่, หนามข้างล่างก็มีอยู่, หนามข้างบน ก็มีอยู่, บุรุษนั้น จะต้องมีสติ ค่อย ๆ ก้าวไปข้าหน้า มีสติ ค่อย ๆ ถอยกลับหลัง ด้วยคิดอยู่ว่า "หนามอย่ายอก อย่าตำ เราเลย" ดังนี้.
ภิกษุ ท .! ฉันใดก็ฉัน นั้น , ภาวะเป็นที่รัก ภาวะเป็นที่ยินดี (ปิยรูปสาตรูป ซึ่งเป็นที่เกิดที่ดับแห่งตัณหา) ในโลก ใด ๆ; ภิกษุ ท.! ปิยรูปสาตรูปนี้ เราเรียกว่า "หนามในวินัยของพระอริยเจ้า" ดังนี้ แล.
- สฬา. สํ. 18/234/334.