ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ภิกษุรูปใด รูอยูตามเปนจริงวา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทาง ดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข." ดังนี้นั้น. แมวาจะพึงมีบุคคลที่เปนสมณะหรือพราหมณ ซึ่งเปนผูตองการจะโตวาทะ เที่ยวแสวงคูโตวาทะ มาจากทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตก ทิศเหนือ ทิศใต ก็ตาม โดยประกาศวา "เราจักยกวาทะของภิกษุรูปนั้นเสีย" ดังนี้; ขอที่สมณะหรือพราหมณนั้น จักทําภิกษุนั้นใหหวั่นไหวสั่นสะเทือน หรือสั่นระรัวไป โดยถูกธรรมนั้น ไมเปนฐานะที่จะเปนไปไดเลย. ขอนี้เปนเพราะเหตุไรเลา ? เพราะเหตุที่อริยสัจสี่นั้น เปนธรรมที่ภิกษุนั้นเห็นแลวดวยดี.
ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนเสาหินยาว ๑๖ ศอก ฝงอยูในดิน ๘ ศอกโผลขึ้นพนดิน ๘ ศอก แมจะมีลมพายุฝนอยางแรงกลา มาจากทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตก ทิศเหนือ ทิศใต ก็ตาม ไมพึงทําเสาหินนั้นใหหวั่นไหวสั่นสะเทือน หรือสั่นระรัวไปไดเลย. ขอนี้เปนเพราะเหตุไรเลา ? เพราะสวนที่ฝงนั้นลึก และฝงเป็นอย่างดี; ฉันใดก็ฉันนั้น.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้นในกรณีนั้น ในกรณีนี้พวกเธอ พึงทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข. นี้เปนเหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกขนี้ เปนความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข" ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. 19/555/1724