ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! ความจริงอันประเสริฐ วา "นี้เปน ทุกข, นี้เปน เหตุใหเกิดทุกข, นี้เปน ความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปน ทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข;" ดังนี้, เปนสิ่งที่เราไดบัญญัติแลว, แตในความจริงนั้น มีการพรรณาความ การลงอักษร และการจําแนกเพื่อพิสดาร มากจนประมาณไมได วาปริยายเชนนี้ๆ เปนความจริงคือทุกข ถึงแมเชนนี้ ก็เปนความจริงคือทุกข ฯลฯ.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้ พวกเธอพึง ทําความเพียรเพื่อใหรูตามเปนจริง วา "นี้เปนทุกข, นี้เปนเหตุใหเกิดทุกข, นี้เปนความดับไมเหลือของทุกข, และนี้เปนทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือของทุกข;" ดังนี้เถิด.
- มหาวาร. สํ. 19/539/1696.