ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เราจักแสดง สิ่งซึ่งแตกสลายได และ สิ่งซึ่งแตกสลายไมได, พวกเธอทั้งหลายจงฟงขอนั้น.
ภิกษุ ท.! สิ่งซึ่งแตกสลายได เปนอยางไร? และสิ่งซึ่งแตกสลายไมได เปนอยางไรเลา?
ภิกษุ ท.! รูป เปนสิ่งซึ่งแตกสลายได, สวนธรรมเปนที่ดับไมเหลือเปนที่สงบระงับ และเปนที่เขาไปตั้งอยูไมไดของรูปนั้น, นั่นคือสิ่งซึ่งแตกสลายไมได;
ภิกษุท.! เวทนา เปนสิ่งซึ่งแตกสลายได, ส่วนธรรมเปนที่ดับไมเหลือ เปนที่สงบระงับ และเปนที่เขาไปตั้งอยูไมได ของเวทนานั้น, นั่นคือสิ่งซึ่งแตกสลายไมได;
ภิกษุ ท.! สัญญา เปนสิ่งซึ่งแตกสลายได, ส่วนธรรมเปนที่ดับไมเหลือ เปนที่สงบระงับ และเปนที่เขาไปตั้งอยูไมได ของสัญญานั้น, นั่นคือ สิ่งซึ่งแตกสลายไมได;
ภิกษุ ท .! สังขารทั้งหลาย เป็น สิ่งซึ่งแตกสลายได, ส่วนธรรมเปนที่ดับไมเหลือ เปนที่สงบระงับ และเปนที่เขาไปตั้งอยูไมได ของสังขารทั้งหลายเหลานั้น, นั่นคือสิ่งซึ่งแตกสลายไมได;
ภิกษุ ท .! วิญญาณ เปนสิ่งซึ่งแตกสลายได, ส่วนธรรมเป็น ที่ดับไมเหลือ เปนสงบระงับ และเปนที่เขาไปตั้งอยู่ไมได ของวิญญาณนั้น, นั่นคือ สิ่งซึ่งแตกสลายไมได; ดังนี้ แล.
- ขนฺธ. สํ. 17/40/70.