ไปยังหน้า : |
อัคคิเวสสนะ! อย่างไรเล่า เรียกว่าเป็นคนหลงใหล?
อัคคิเวสสนะ! อาสวะ เหล่าใด อันกระทำ ให้เศร้าหมอง ทำให้เกิดในภพใหม่ ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์ ให้มีชาติชรามรณะต่อไป เป็นอาสวะที่บุคคลใดละไม่ได้ เรากล่าวบุคคลนั้นว่า เป็นคนหลงใหล. อัคคิเวสสนะ! เพราะละอาสวะไม่ได้จึงเป็นคนหลงใหล.
อัคคิเวสสนะ! อาสวะเหล่าใด อันกระทำ ให้เศร้าหมอง ทำ ให้เกิดในภพใหม่ ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์ ให้มีชาติชรามรณะต่อไปเป็นอาสวะที่บุคคลใดละได้แล้ว เรากล่าวบุคคลนั้นว่า เป็นคนไม่หลงใหล. อัคคิเวสสนะ! เพราะละอาสวะได้จึงเป็นคนไม่หลงใหล.
อัคคิเวสสนะ! อาสวะเหล่าใด อันกระทำให้เศร้าหมอง ทำให้เกิดในภพใหม่ ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์ ให้มีชาติชรามรณะต่อไป;อาสวะเหล่านั้น ตถาคตละได้แล้ว ทำให้มีรากขาดแล้ว ทำให้เหมือนตาลไม่มีขั้วยอดแล้ว ถึงความไม่มีไม่เป็น มีอันไม่เกิดขึ้นอีกต่อไปเป็นธรรมดา เปรียบเหมือนต้นตาลมีขั้วยอดขาดแล้ว ไม่อาจงอกงามได้อีกต่อไป ฉันใดก็ฉันนั้น.
- มู. ม. 12/461/431.
(ผู้ศึกษาพึงสังเกตให้เห็นว่า ตามพระบาลีนี้ อาสวะทำ หน้าที่อย่างเดียวกับตัณหาคือสร้างภพใหม่ หรือเป็นเหตุให้เกิดทุกข์).