ไปยังหน้า : |
ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนบุรุษ ตัดหญา ไม กิ่งไม และใบไม ในชมพูทวีปนี้ นํามารวมไวในที่เดียวกัน; ครั้นนํามารวมไวในที่เดียวกันแลวกระทําใหเปนเครื่องเสียบรอย; ครั้นกระทําใหเปนเครื่องเสียบรอยแลว ก็เสียบสัตวใหญ ๆ ในมหาสมุทร ที่เครื่องเสียบขนาดใหญ, เสียบสัตวขนาดกลาง ๆ ในมหาสมุทรที่เครื่องเสียบขนาดกลาง, เสียบสัตวขนาดเล็ก ๆ ในหาสมุทร ที่เครื่องเสียบขนาดเล็ก. ภิกษุ ท.! สัตวใหญ ๆ ในมหาสมุทรยังไมทันจะหมด แตหญาไม กิ่งไม และใบไม ในชมพูทวีปนี้ก็หมดเสียแลว. ภิกษุ ท.! สัตวตัวเล็กในมหาสมุทรขนาดที่เสียบดวยเครื่องเสียบไดโดยยากนั้น มีมากกวานั้นมากนัก. ขอนี้เพราะเหตุไรเลา ? ภิกษุ ท.! เพราะมันมาก โดยตัวมันเล็ก, ขอนี้ฉันใด; ภิกษุ ท.! อบายก็กวางใหญอยางนั้นเหมือนกัน. จากอบายที่กวางใหญอยางนั้นก็มี ทิฏฐิสัมปนนบุคคล หลุดพนออกมาได เขารูตามเปนจริงวา "นี้ ความทุกข,นี้เหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข, นี้ ความดับไมเหลือแหงทุกข, นี้ ทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้น ในเรื่องนี้ เธอพึงประกอบโยคกรรมอันเปนเครื่องกระทําใหรูวา "ทุกข เปนอยางนี้, เหตุใหเกิดขึ้นแหงทุกข เปนอยางนี้, ความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้, ทางดําเนินใหถึงความดับไมเหลือแหงทุกข เปนอยางนี้" ดังนี้.
- มหาวาร. สํ. 19/551/1719.